Algieria- Moja Szczypta Orientu

Francuzi po dojściu do władzy zaczęli sprawować kontrolę kradnąc ziemie, pozbawiając Algierczyków ich praw i stosując przemoc, taką jak tortury i gwałty, represje wobec algierskiej kultury. Ustawa o stanie cywilnym z 1882 r., pozwalała władzom na narzucanie Algierczykom nowych nazwisk. System przed okupacją miał tradycyjną formę arabską-długi łańcuch imion łączących posiadacza imienia z krewnymi, miejscami, przydomkami i cechami danej osoby. Arabskie imiona są kojarzone z pozytywnymi słowami i honorowymi cechami. Dekret stanowił, że nastanie „styl europejski”. Nowe nazwiska zapisywano w algierskim dialekcie. Prawo było interpretowane przez niektórych urzędników w sposób, który poniżał i obrażał Algierczyków. Urzędnicy wymyślali wulgarne słowa, opisy funkcji fizjologicznych, nazwy narządów płciowych. Wybierane w celu wywołania wstydu i zażenowania. Przykłady takich nazwisk to „ośli tyłek”, „śmierdzące stopy” „magazyn”, ,,smarki” czy ,,dupa”. ,,The Shame of my Name” Sameha Mejri to dokum

W Algierii zanim dojdzie do zawarcia małżeństwa obowiązkowe jest zrobienie badań. Zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia jest wymagane jako jeden z dokumentów, które należy przedstawić w urzędzie stanu cywilnego. Ma to umożliwiać przyszłym małżonkom ocenę swojego stanu zdrowia i wykrycie ewentualnych chorób zakaźnych, które mogą zostać przekazane partnerce/partnerowi lub chorób genetycznych, które mogą przekazać swoim przyszłym dzieciom (w Algierii gdzie wciąż popularne są małżeństwa między kuzynami jest to moim zdaniem dobry pomysł). Badania umożliwiają także identyfikację chorób lub czynników ryzyka, które mogą stanowić problem podczas ewentualnej ciąży. Wreszcie działanie to ma na celu podniesienie świadomości przyszłych małżonków na temat znaczenia zdrowego stylu życia i planowania rodziny. Obowiązkowe badania lekarskie muszą zostać przeprowadzone przez lekarza pierwszego kontaktu dla każdego z przyszłych małżonków. Na zakończenie badań organizowana jest konsultacja lekarska. Lek

Halal w kontekście jedzenia to sposób odżywiania się muzułmanów. Koran zakazuje spożywania krwi, mięsa wieprzowego, padliny oraz wymaga, aby zwierzęta ubijano w sposób rytualny. Zakazane jest spożywanie alkoholu. Co to jest ubój halal? Mięso halal pozyskuje się z uboju rytualnego. Chodzi w nim o całkowite pozbawienie zwierzęcia krwi. Tradycyjny ubój halal odbywa się gdy zwierzę jest zwrócone w kierunku Mekki, a uboju dokonuje muzułmanin. Podczas uboju musi on wypowiedzieć formułę "bismillah". Stosowane do tego narzędzie musi być bardzo ostre, żeby cięcie było płynne i nieprzerwane a zwierzę straciło życie jak najszybciej i najmniej boleśnie. Niezbędny jest specjalny certyfikat halal, wydawany przez lokalne muzułmańskie organizacje religijne. Uboju halal dokonuje się na zwierzęciu przytomnym (niedopuszczalne jest jego ogłuszenie). Z tego powodu uważa się go, głównie w Europie, za niehumanitarny. Podejście muzułmanów do uboju halal Niektórzy muzułmanie uważają, że ubój halal je

Obrzędy i zwyczaje pogrzebowe różnią się między sobą w zależności od kraju, kultury, tradycji a także religii. Nie będę pisać o tradycjach pogrzebowych w islamie, ponieważ nie skupiam się na swoim blogu na religii- teorii. Jeśli macie ochotę bardziej zgłębić temat pod kątem islamu, na pewno znajdziecie sporo ciekawych artykułów w internecie. W tekście opisałam jak wygląda pogrzeb Algierczyków- muzułmanów. Niestety nie wiem jak prezentują się tradycje i uroczystości pogrzebowe oraz cmentarze Algierczyków, którzy są chrześcijanami (najwięcej ich wśród Kabylów). Jak w przypadku wszelkich rytuałów społecznych, zawsze będą różnice między jedną rodziną a drugą, a już na pewno między regionami kraju. W kulturze algierskiej dom jest postrzegany jako najbardziej odpowiednie miejsce na śmierć. Osoba umierająca chce spędzić ostatnie godziny swojego życia w domu, z bliskimi. Rytuały przed pogrzebem Śmierć dla muzułmanów jest częścią życia i stanowi przejście do rzeczywistości pozaziemskiej. Gdy k

Dwa słowa określające rolę Algierek w czasie wojny to: heroizm i poświęcenie. Kobiety były niezawodnym wsparciem dla rewolucji. Porzucały studia, domy, rodziny, marzenia i wszystko, co było im bliskie aby aktywnie uczestniczyć w wojnie. Ich poczucie obowiązku, patriotyzm i przywiązanie do wartości godności i wolności były kluczowe. Kobiety nosiły broń, strzelały, opiekowały się rannymi, gotowały jedzenie, podkładały bomby, przekazywały informacje, poszerzały szeregi walczących zajmując się rekrutacją kolejnych chętnych. Patriarchalna w swej formie FLN nie chciała kobiet wśród swoich założycieli i wiodących działaczy i nie wyobrażała sobie, że pewnego dnia kobiety mogłyby dołączyć do zbrojnych grup partyzanckich. Jednak ostatecznie FLN uznała kluczową pomoc kobiet. Angażowały się w walkę zarówno kobiety z miast jak i wsi. Dołączały do zbrojnych oddziałów partyzanckich, za zgodą lub bez zgody swych rodzin. Pomagały męskim siłom bojowym w obszarach takich jak transport, komunikacja, admin