Francuskie władze kolonialne zmieniły Algierczykom nazwiska

Francuzi po dojściu do władzy zaczęli sprawować kontrolę kradnąc ziemie, pozbawiając Algierczyków ich praw i stosując przemoc, taką jak tortury i gwałty, represje wobec algierskiej kultury. Ustawa o stanie cywilnym z 1882 r., pozwalała władzom na narzucanie Algierczykom nowych nazwisk.

System przed okupacją miał tradycyjną formę arabską-długi łańcuch imion łączących posiadacza imienia z krewnymi, miejscami, przydomkami i cechami danej osoby. Arabskie imiona są kojarzone z pozytywnymi słowami i honorowymi cechami.

Dekret stanowił, że nastanie „styl europejski”.

Nowe nazwiska zapisywano w algierskim dialekcie. Prawo było interpretowane przez niektórych urzędników w sposób, który poniżał i obrażał Algierczyków. Urzędnicy wymyślali wulgarne słowa, opisy funkcji fizjologicznych, nazwy narządów płciowych. Wybierane w celu wywołania wstydu i zażenowania. Przykłady takich nazwisk to „ośli tyłek”, „śmierdzące stopy” „magazyn”, ,,smarki” czy ,,dupa”.

,,The Shame of my Name” Sameha Mejri to dokument na ten temat. Wiele nazwisk, które Algierczycy byli zmuszeni nosić, ma poniżające, wulgarne znaczenie. W filmie wypowiada się kilka osób, których rodziny zmuszone były nosić nazwiska „Dupa”, „Katar” czy jeszcze gorsze. Jedna z bohaterek dokumentu uważa swoje nazwisko za tak obraźliwe, że nie może się zmusić, by je wypowiedzieć. Jakiś czas temu zmieniła je oficjalnie na inne.

Nadawanie Algierczykom nazwisk w stylu europejskim, niezależnie od tego, czy były obraźliwe, czy nie, miało inny ważny efekt uboczny. Zaciemniało prawa własności ziemi, utrudniając Algierczykom udowodnienie ich prawowitego tytułu do ziemi, które to przejmowali Francuzi.

Niektórzy Algierczycy już po odzyskaniu niepodległości zmienili swoje nazwiska, choć jest to żmudny proces administracyjny, który może trwać nawet 10 lat. Są i tacy, którzy nie decydują się na zmianę nazwiska ponieważ są zdania, że oddali ich to od krewnych z którymi dzielili to samo nazwisko przez ostatnie 150 lat.