W zależności od regionu kraju (przypominam, że Algieria jest ogromna) można spotkać się z różnymi tradycjami i różnymi potrawami.
Porządki i zakupy
Przed świętami wiele osób korzysta z okazji, aby odświeżyć/pomalować swoje mieszkania/domy, tworząc przyjazną atmosferę. Wielu Algierczyków kupuje nowe przybory kuchenne i naczynia aby podkreślić znaczenie gościnności.
Sporo osób kupuje sobie nowe ubrania (szczególnie kobiety sobie i swoim dzieciom), które założy w czasie świętowania.
Solidarność i charytatywność w Eid
Działania charytatywne w duchu solidarności z innymi są integralną częścią algierskich tradycji Eid al Adha a inicjatywy takie jak „waziaa" odzwierciedlają ducha wspólnoty.
Waziaa (dzielenie się) praktykuje się również w czasie ramadanu. W czasie Eid al Adha polega na zebraniu się grupy ludzi (np.sąsiadów z bloku czy osiedla lub całej wioski), którzy wspólnie kupują barany aby wszyscy (szczególnie właśnie ci których na to nie stać) mogli wziąć udział w święcie.
Podarunek dla panny młodej
Mhiiba znana jako ,,Dar oblubienicy z okazji Eid al Adha” to algierska tradycja przekazywana z pokolenia na pokolenie. Polega na podarowaniu łopatki zwierzęcia ofiarnego, zazwyczaj barana, udekorowanej i zaprezentowanej w sposób przykuwający uwagę, jako prezentu podczas oficjalnej wizyty w domu panny młodej. Tradycyjnie podarowaniu się też inne prezenty, które są wręczane zgodnie z możliwościami finansowymi każdej rodziny.
Henna dla kobiet i henna dla zwierząt
Ozdabianie dłoni kobiet misternymi wzorami z henny jest popularną tradycją Kolejną tradycją jest nakładanie henny na zwierzęta ofiarne. Według wierzeń przynosi to szczęście i chroni przed tzw. złym okiem czyli krzywdą (może uznacie to za lekko złośliwy przytyk- ale skoro te zwierzęta potem lądują na talerzach to raczej nie działa 😉).
Walki baranów
Jednym z najdziwniejszych (i co tu dużo mówić, jest to zwyczajnie okropne i powinno być zakazane) zwyczajów, jakie można spotkać na świecie, są rytualne zapasy zwierząt ofiarnych. Swoista tradycja panująca w Algierii, aczkolwiek mająca swoją obecność w zależności od regionu kraju. Wydarzenie to organizowane jest przed Eid. Przygotowane są rozległe przestrzenie i miejsca dla widzów, którzy przybywają aby być świadkami tego widowiska zapaśniczego.
Godzenie się
Tymczasem w prowincji Ghardaia na północnej Saharze w Algierii, Eid al Adha to okazja do rozstrzygnięcia sporów społecznych i pojednania się między sobą.
Wiara w zapobieganie złym rzeczom
W południowej Algierii po uboju ogon barani wiesza się na palmie, aby zapobiec nieszczęściom, zgodnie z lokalnymi wierzeniami zakorzenionymi w zapobieganiu pechom i zapewnianiu błogosławieństw domowi (nie powiem Wam jak wiele osób praktykuje ten zwyczaj bo nie ma takich statystyk).
Wiara w działanie medyczne i kosmetyczne oraz przepowiadanie przyszłości
Dalej na południe, w prowincji El Bayedh, krew barania jest wykorzystywana w leczeniu migreny i bólów głowy. W dniu składania ofiary tradycyjnie pobiera się niewielką ilość krwi, która, jak się uważa, ma właściwości lecznicze przeciwko tym dolegliwościom. Dodatkowo na ścianach zawieszany jest ogon owcy, który chroni przed złym okiem, co wzmacnia wiarę społeczności w symbolikę ochronną.
Na obszarach wiejskich, takich jak w Boumerdes, dolna szczęka owiec ma znaczenie lecznicze (leczenie stanów zapalnych gardła). Ten ludowy środek, stosowany w postaci gorącego kompresu na różne części szyi, odzwierciedla praktyczne zastosowanie zasobów naturalnych do celów leczniczych. Tutaj znowu brak statystyk więc trudno powiedzieć ile osób faktycznie wciąż to praktykuje, ale raczej można się z tym spotkać na wsiach niż w miastach.
W przypadku kobiet inną tradycją jest wiara w to, że używanie runa owczego wygładza skórę twarzy. Praktyka ta jest przekazywana z pokolenia na pokolenie i polega na siedmiokrotnym przecieraniu twarzy wewnętrzną stroną polaru. Uważa się, że ma korzystny wpływ na skórę, szczególnie w walce z trądzikiem i utrzymaniu zdrowej cery.
W latach 30-tych w Batna był zwyczaj konserwowania baranich kości, a konkretnie części miednicy. Lokalni jasnowidze używali ich do przewidywania przyszłości. Przewidywania sięgały od losów nadchodzącego roku po pomyślne zbiory, osadzając te starożytne rytuały w praktycznych realiach życia na wsi.
Zanikanie tradycji
Niektóre tradycje zanikają. Chociaż niektóre rodziny podtrzymują tradycję gromadzenia się pośrodku dużego domu rodzinnego (konkretnie na podwórku przed domem) w celu zabicia zwierzęcia ofiarnego, dzisiejszy styl życia i nowoczesne mieszkania sprawiły, że inni decydują się aby zwierzę zabite zostało w wyznaczonych na tę okazję rzeźniach z dala od domu rodzinnego.
Cechą charakterystyczną zwyczajów świątecznych było dawniej to, że odbywały się one w dużym kręgu rodzinnym lub wśród sąsiadów, ale zwyczaje te osłabły, szczególnie w miastach.
Tradycyjne algierskie potrawy na Eid al Adha
W zależności od regionu kraju jest wiele różnic w zwyczajach i tradycjach również kulinarnych.
We wschodniej i zachodniej Algierii, powszechnie uważa się, że preferowane jest przerwanie postu w dzień Eid i podanie potrawy z wątróbki. W międzyczasie kobiety krzątają się w kuchni przygotowując bouzalouf, czyli danie z baraniej głowy.
Stoły udekorowane są różnorodnymi potrawami, takimi jak kuskus, chakhchoukha, rechta, trida, rougag i bouicha, a każde danie reprezentuje regionalną specjalność lub ceniony przepis rodzinny.
Oto kilka popularnych dań z baraniny
1. Kedid. Konserwowane, suszone mięso. Wnętrzności kroi się na małe kawałki, miesza z przyprawami i solą i pozostawia do wyschnięcia na słońcu na tydzień lub dłużej.
2. Bakbouka/Douara. Gulasz lub zupa (w zależności od regionu i rodziny) z flaków baranich, płuc, wątroby i serca, gotowane z pomidorami, ciecierzycą, cebulą, czosnkiem, suszonym chili i mieszanką przypraw, w tym kminkiem, papryką, imbirem, kurkumą i cynamonem. Podaje się go z ryżem i przyozdobionym świeżą kolendrą.
3. Kebda. Wątróbka barania/jagnięce w sosie. Wątróbka smażona na oliwie z czosnkiem, kminkiem, czerwoną papryką, solą i czarnym pieprzem. Po zdjęciu z ognia zwyczajowo dodaje się kroplę octu.
4. Mięso baranie/jagnięcina w sosie czyli klasyczne danie gotowane w tagine lub garnku, w którym kawałki baraniny lub jagnięciny są rumiane i duszone w przyprawionym sosie z ciecierzycą. Gotuje się, aż mięso będzie miękkie, a sos się zredukuje.
5. Osbane. Podobne do szkockich haggis, to danie składa się z nadziewanego żołądka baraniego wypełnionego mieszanką gotowanych płuc, mięsa, wątroby, jelit, tłuszczu, ryżu, cebuli, czosnku i różnych przypraw. Powoli gotowany w pikantnym sosie
6. Chtitha Mokh. Barani mózg w sosie z jajkami i pomidorami. Mózg przygotowuje się przez namoczenie w wodzie z octem, następnie gotuje i łączy z sosem zrobionym z czosnku, pomidorów, kminku, papryki i przypraw. Jajka dodaje się na samym końcu tworząc coś w rodzaju jajecznicy.
7. Bouzalouf. Głowa barania w sosie (lub w drugiej wersji głowa i nogi). Wszystko jest dokładnie czyszczone i gotowane do miękkości. Następnie gotowane w aromatycznym sosie z czosnku, czerwonej papryki, kminku i opcjonalnie ostrej papryki. Dla tekstury dodaje się ciecierzycę, a danie wykańcza się dużą ilością świeżej pietruszki.
8. Baranie jądra w sosie
Oprócz pikantnych przysmaków algierskie rodziny przygotowują różnorodne tradycyjne słodycze (dziriyette, mchawek, baklawa, tcharak, galway tabaa, knidlette).
Podałam Wam kilka najbardziej popularnych algierskich dań serwowanych w Eid. Trzeba dodać, że Algierczycy wykorzystują absolutnie całe zwierzę i nic nie marnują (nie wszyscy, są i tacy którzy mają zero szacunku i wyrzucają na śmietniki połowę zwierzęcia). Wykorzystywana jest także wełna z której zwyczajowo robiło się różne okrycia/dywaniki.
Komentarze
Prześlij komentarz