Algieria- Moja Szczypta Orientu

Film ,,The Little Sister"- queerowa opowieść stworzona przez trzy kobiety algierskiego pochodzenia: reżyserkę, autorkę książki będącej podstawą scenariusza oraz odtwórczynię głównej roli- był jednym z najgłośniejszych tytułów tegorocznego Festiwalu Filmowego w Cannes. Zachwycił zarówno publiczność, jak i krytyków, zdobywając Queer Palm oraz nagrodę dla najlepszej aktorki. To film głęboko osobisty, odważny i przejmujący. Intymna opowieść o młodej kobiecie rozdartej między wiarą, rodziną i miłością, która zyskała uznanie nie tylko jako queerowa historia dorastania, ale jako uniwersalna opowieść o poszukiwaniu siebie i próbie połączenia sprzecznych tożsamości. Film opowiada historię 17-letniej Fatimy, najmłodszej z trzech córek francusko-algierskiej rodziny imigrantów. Dorastając w duchu pobożności i lojalności wobec rodziny oraz tradycji muzułmańskich, dziewczyna czuje się rozdarta między religijnymi zasadami a wolnością, jaką oferuje studenckie życie. Rozpoczynając studia filozofic...

Taqbaylit (ⵜⴰⵇⴱⴰⵢⵍⵉⵜ) to język kabylski, należący do grupy języków berberskich (afroazjatyckich). Jest językiem Kabylów, jednej z największych grup Amazigh (Berberów) zamieszkujących północną Algierię, głównie region Kabylia i diasporę w Europie (głównie Francja). Choć niektórzy (szczególnie z powodów politycznych) nazywają go dialektem, to z lingwistycznego punktu widzenia kabylski jest odrębnym językiem, posiada własną gramatykę, fonetykę i słownictwo, różniącą się od innych języków berberskich, takich jak tamazight, chleuh czy tuareg.  Kabylski to część rodziny języków berberskich, które istniały w Afryce Północnej na długo przed arabizacją regionu czyli przed VII wiekiem n.e. Niektóre słowa w kabylskim mają korzenie sięgające starożytnych języków libijsko-berberskich. Kultura Amazigh często zostaje sprowadzona do symboli: biżuterii, muzyki, ceramiki, jedzenia, tatuaży itp. Tymczasem istotny jest też język. Ma bogatą historię, jest nośnikiem tożsamości kulturowej, tradycji ustne...

,,Biały feminizm" (termin używany krytycznie) skupia się przede wszystkim na doświadczeniach białych, zachodnich, uprzywilejowanych kobiet. Pomija kwestie rasizmu, kolonializmu, klasy społecznej, islamofobii, czy sytuacji kobiet spoza Zachodu.  Nie odnosi się do „białych kobiet” jako takich, ale raczej do ideologii, która marginalizuje głosy kobiet z innych części świata – np. z Globalnego Południa, krajów muzułmańskich czy ludności rdzennej. Teraz słów parę o zarzutach wobec białego feminizmu w kontekście Palestyny. Mainstreamowy feminizm zachodni w tej kwestii milczy ub wybiórczo potępia przemoc. Widać tu brak solidarności z palestyńskimi kobietami i dziećmi, które giną lub cierpią w wyniku działań wojskowych Izr*ela w Gazie. Widać hipokryzję- potępianie patriarchalnej przemocy w krajach arabskich (słusznie oczywiście), ale ignorowanie przemocy militarnej wobec kobiet w Palestynie. Widać też usprawiedliwianie przemocy – niektóre zachodnie feministki deklarują poparcie dla Izr*el...

Fadéla M’rabet to algierska pisarka, doktor biologii i pionierka algierskiego feminizmu. Była jedną z pierwszych i najodważniejszych feministek w Algierii. Jedną z pierwszych osób, które przerwały milczenie na temat sytuacji kobiet w powojennej, niepodległej Algierii, wciąż naznaczonej patriarchalnymi nakazami. Fadéla M’rabet była prekursorką feminizmu w świecie arabskim i muzułmańskim. Jej głos był jednym z pierwszych, który jasno powiedział, że wolność narodowa nie wystarczy, jeśli połowa społeczeństwa – kobiety – pozostaje zniewolona przez tradycję i prawo. W latach 60 (czyli tuż po uzyskaniu przez Algierię niepodległości w 1962 roku), zaczęła publikować książki i przemawiać publicznie na temat praw kobiet, ich marginalizacji i patriarchalnych struktur w społeczeństwie. Jej najsłynniejsze książki to: 1. La Femme algérienne" (1965) – „Kobieta algierska” 2. Les Algériennes" (1967) – „Algierki” ,,Kobieta algierska" to przełomowa książka, która po raz pierwszy tak odważni...

Festiwal Teqtar to tradycyjny rytuał destylacji wody różanej i wody z kwiatu pomarańczy, praktykowany przez mieszkańców miasta Constantine w Algierii. Ten sezonowy obrzęd wiosenny, stanowi integralną część lokalnej kultury i dziedzictwa niematerialnego. Znany także jako Festiwal Destylacji Wody Różanej, Festiwal Tradycyjnych Zapachów lub Festiwal Róży. To okazja do świętowania i prezentacji lokalnej kultury. Odbywają się parady, występy muzyczne, pokazy tańca oraz targi, na których można nabyć lokalne produkty, w tym świeżo destylowane wody. Uczestnicy noszą tradycyjne stroje, a całe miasto tętni życiem i kolorami. Festiwal odbywa się co roku w mieście Constantine, w miesiącach wiosennych, głównie w kwietniu i maju, kiedy kwitną drzewa gorzkiej pomarańczy i krzewy różane. To właśnie wtedy ulice wypełniają się intensywnym zapachem kwiatów, a mieszkańcy angażują się w proces destylacji, który ma głębokie korzenie kulturowe. Wydarzenie ma na celu podkreślenie i zachowanie dziedzictwa kult...