Algieria- Moja Szczypta Orientu

Zgoda narodowa (inaczej zwana pojednaniem narodowym lub potocznie amnestią dla islamistów) spotkała się z krytyką nie tylko części algierskiego społeczeństwa, ale i z międzynarodową krytyką. Algierski rząd uważał, że tylko dzięki niej udało się zaprowadzić pokój i powstrzymać cykl przemocy. Pomysł był opracowany przez algierski Departament Wywiadu i Bezpieczeństwa a po 1999 r. kierowany przez ówczesnego, nowo wybranego wtedy prezydenta Abdelaziza Bouteflike. Ustawa o zgodzie stanowiła zakończenie trzyletniego procesu negocjacyjnego, który rozpoczął się w 1997 r., kiedy bezpośrednie rozmowy między armią algierską a Islamską Armią Zbawienia (AIS) doprowadziły do zawieszenia broni. Dekret prezydencki z 13 stycznia 2000 r. gwarantował amnestię generalną dla islamistów, którzy zdecydowali się na podpisanie porozumienia o zawieszeniu broni. W ciągu sześciu miesięcy blisko 5 tys. członków grup zbrojnych skorzystało z tego prezydenckiego „prawa łaski".  Ustawę poparło w referendum 98% wyb...

Harkis byli oddziałami pomocniczymi zwerbowanymi przez armię francuską podczas wojny algierskiej w latach 1955-1962. Zalicza się do nich członków oddziałów pomocniczych angażowanych przez armię francuską podczas wojny algierskiej, żołnierzy bez statusu, wioskowe oddziały samoobrony i wreszcie regularnych żołnierzy służących pod dowództwem francuskich oficerów. Głównie przeprowadzali oni lekkie operacje w celu zabezpieczenia terenów wiejskich, rynków i linii komunikacyjnych. Historycznie o stworzeniu harkis można mówić ok. 1830 roku, kiedy plemiona ze skolonizowanych krajów złożyły przysięgę wierności Francji. Od 1831 r. tworzono bataliony „miejscowych” żołnierzy, które wraz z jednostkami francuskimi brały udział w operacjach podboju Algierii. W 1856 r. w każdej z prowincji Algierii utworzono trzy pułki strzelców algierskich, które stały się integralną częścią armii francuskiej. W 1960 r., nie licząc muzułmańskich żołnierzy regularnej armii, jednostek pomocniczych policji i członków adm...

8 maja 2025 roku, mija dokładnie 80 lat od masakr w Sétif, Guelmie i Kherracie, które miały miejsce 8 maja 1945 roku w Algierii. W wyniku pokojowych demonstracji brutalnie stłumionych przez francuską politykę kolonialną w Algierii zginęło 45 000 osób. Są jednymi z najbardziej znanych zbrodni kolonialnych popełnionych przez Francję w Algierii. Nie były odosobnione – stanowiły część szerszego systemu przemocy kolonialnej, który trwał przez 132 lata. Oficjalne, choć sfałszowane francuskie dane z tamtego okresu mówiły o ok. 1500 zabitych Algierczykach. Nowsze algierskie dane podają liczbę ofiar ok. 45 000. Te tragiczne wydarzenia miały miejsce w dniu zakończenia II wojny światowej w Europie. Tego dnia w wielu miastach Algierii, będącej wtedy francuską kolonią, odbyły się demonstracje z okazji końca wojny, ale również z żądaniami niepodległości dla Algierii. Algierczycy pokojowo domagali się niepodległości Algierii. Francja niejako obiecała to Algierczykom jeśli dostanie od nich wsparcie w ...

Kolonialne zbrodnie czyli testy atomowe w Algierii W latach 1960-1966 Francja, która kolonizowała Algierię przeprowadziła w Algierii 17 prób jądrowych. 4 atmosferyczne i 13 podziemnych. Pierwszy wybuch miał miejsce na Saharze 13 lutego 1960. Ostatni 16 lutego 1966 roku. Testy odbywały się dalej nawet po uzyskaniu przez Algierię niepodległości w 1962 roku. Pierwszy test jądrowy w Algierii pod kryptonimem „Gerboise Bleue” (od nazwy małego pustynnego gryzonia) zorganizowano na poligonie koło miasta Regan w południowo-zachodniej części kraju. Zdetonowano wówczas głowicę mającą 70 kiloton. To 4 razy więcej niż bomba jądrowa zrzucona na Hiroszimę w Japonii. Testy atomowe skutkowały katastrofalnym promieniowaniem, którego szkody do dziś widoczne są dla zdrowia mieszkańców i środowiska. Najbardziej narażona została lokalna ludność Tuaregów i cały region. Opady nuklearne pokryły ten obszar po testach. Podwyższony poziom radioaktywności atmosferycznej wykryto aż do stolicy Sudanu, 3200 km od Reg...

Wiara w magię i egzorcyzmy w Algierii? Wielu Algierczyków wciąż wierzy w magię, tzw. „złe oko” oraz egzorcyzmy. Za takim stanem rzeczy często stoją: niski poziom edukacji, brak zaufania do medycyny- psychiatrii, a także religijna indoktrynacja. Czytając algierskie fora internetowe i komentarze pod artykułami dotyczącymi tych tematów, łatwo zauważyć, że społeczeństwo jest w tej kwestii mocno podzielone. Część osób twierdzi, że rytuały tego typu są skuteczne i zgodne z wiarą. Inni uważają, że są one błędną interpretacją religii, a ludzie padają ofiarą oszustów, którzy wykorzystują ich naiwność i pobierają za swoje „usługi” wysokie opłaty. Zamiast udać się do psychologa czy psychiatry, osoby z problemami zdrowia psychicznego wybierają pomoc tzw. szejków. Do szpitala trafiają najczęściej dopiero wtedy, gdy ich stan staje się bardzo poważny – o ile w ogóle tam trafią. O zdrowiu psychicznym Algierczyków pisałam w innym wpisie. Wróżki i ich zaklęcia Zacznijmy od wróżek, których działalność w ...

  Tebrah to w Algierii dedykowanie piosenek innym osobom w czasie zabawy w dyskotece. Osoba podchodzi z plikiem banknotów do piosenkarza/piosenkarki muzyki rai i wręcza pieniądze mówiąc na ucho co ma śpiewać. Są to głównie pozdrowienia i wymienianie imion kolegów/znajomych/dziewczyn albo imienia tej osoby która płaci. Często koledzy konkurują ze sobą w ciągu wieczora który da więcej. Kwoty to od ok. 10 tys dinarów (to połowa minimalnej krajowej algierskiej. Niektórzy potrafią wydać jednego wieczora 120 tysięcy złotych. Za taką kwotę można kupić 2 lub 3 pokojowe mieszkanie (w zależności od miasta). Taka zabawa popularna jest głównie w Oranie i miastach w tej części kraju. Bawią się tak osoby bogate, biznesmeni i tak zwana bananowa młodzież. Takie dedykacje zdarzają się też na weselach. Robią to wynajęci na tę okazję piosenkarze albo kobiety które grają na instrumentach. Współczesny rai to bardzo popularny gatunek muzyki w Algierii, słuchany głównie przez młodzież i w obecnej formie...