Przejdź do głównej zawartości

Baghrir- algierskie naleśniki ,,tysiąca dziur'



Baghrir (na wschodzie Algierii nazywane ghrayef) czyli ,,naleśniki tysiąca dziur'', bardzo popularne w Algierii. Tradycyjnie podawane na słodko z masłem i miodem lub konfiturą albo na słono z dodatkiem serka.

Idealne na leniwe, weekendowe śniadanie. Te naleśniki z Algierii są lekkie i pełne małych otworów które można polać mieszanką masła i miodu lub posmarować ulubioną konfiturą lub dżemem.

SKŁADNIKI:

  • 500 g semoliny (semolina to mąka z pszenicy twardej durum) *
  • 60 g mąki
  • 1 łyżeczka drożdży instant 
  • 30 g proszku do pieczenia
  • spora szczypta soli oraz cukru
  • ok. litra lub nieco więcej ciepłej, przegotowanej wody

do podania:

  • rozpuszczony miód z dodatkiem masła lub ulubiony dżem/konfitura/owoce


* Tradycyjne baghrir robione są z semoliny-mąki, jednak postanowiłam w ramach eksperymentu zastąpić ją kaszą manną-semoliną. Wszystko wyszło tak jak powinno więc w razie problemów z uzyskaniem semoliny możecie użyć wyżej wspomnianej manny.


WYKONANIE:

Wszystkie składniki oprócz proszku do pieczenia zmiksować dokładnie w dużej misce. Następnie dodać proszek do pieczenia i wymieszać wszystko ponownie.

W razie potrzeby dolać jeszcze wodę- ciasto ma mieć konsystencje nieco gęstszą niż do zwykłych naleśników.

Ciasto zostawić na 15 minut.

Po upływie czasu wylewamy porcję ciasta za pomocą chochelki na rozgrzaną, suchą patelnie.

Nie rozprowadzamy ciasta po patelni.

Smażymy tylko z jednej strony na średnim ogniu przez ok. minutę

Podawać z masłem i miodem lub ulubionymi dodatkami.



Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Kuchnia algierska w pigułce

Prawdziwa kuchnia algierska jest aromatyczna i obfituje w różne przyprawy i zioła które nadają niesamowity smak i aromat przygotowywanym potrawom. Algierska kuchnia dziedziczy kulinarne tradycje berberskie, francuskie, hiszpańskie i otomańskie. Bazuje na świeżych i nie przetworzonych produktach- baraninie, jagnięcinie, drobiu, wołowinie (na pustyni popularne jest mięso wielbłąda), rybach (np.sardynki, dorada, miecznik, tuńczyk) i owocach morza (np.krewetki, mule, kalmary). Na owocach np. świeżych figach, owocach opuncji figowej, daktylach. Daktyle właściwie je się zarówno świeże jak i suszone. Algierczycy lubią je przegryzać jako przekąskę a także przygotowywać z nich różne słodkości. Prawie każde danie zawiera dużą ilość warzyw, zwłaszcza bakłażanów, cukinii, pomidorów, ziemniaków, słodkiej papryki, selera, ciecierzycy. Popularne są oliwki- zarówno zielone jak i czarne. Jedzone w sałatkach i gotowane w różnych daniach. Skoro już mowa o oliwkach to koniecznie muszę wspomnie

Języki w Algierii- w jakim języku mówią Algierczycy

Jeśli wydaje Wam się, że w Algierii ludzie posługują się klasycznym arabskim to jesteście w błędzie. Algierczycy bowiem uczą się go dopiero w szkole i nie używają go na co dzień. Języki w Algierii to dość skomplikowany temat gdyż w tym kraju  trzy główne języki jakimi posługują się ludzie to dialekt algierski (dardża), język tamazigh i język francuski. Do tego dochodzą także inne dialekty języka berberskiego (tamazigh).  Oryginalnym językiem Algierii był język berberski ponieważ to nie Arabowie lecz Berberowie (zwani inaczej amazigh) są rdzenną ludnością tego kraju. Berberski miał w Algierii (i ma nadal) różne dialekty. Arabski przybył do kraju gdy Algierię najechali Arabowie. To oni wprowadzili do Algierii kulturę arabską i islam. Kiedy kraj najechali i skolonizowali Francuzi, próbowali pozbyć się rodzimej kultury, a jednym ze sposobów, było narzucenie ludziom języka francuskiego. Po odzyskaniu niepodległości język arabski został ogłoszony językiem urzędowym. Zaś w 2016 roku

Szorba- algierska zupa

Szorba- pyszna zupa z Algierii. Aromatyczna i przepyszna. Pachnąca obłędnie przyprawami. Niezwykle popularna zupa w tym kraju, na równi z harirą.  Występuje w kilku wersjach w zależności od regionu. Zazwyczaj gotowana na baraninie, chociaż wiele osób preferuje cielęcinę lub kurczaka. Na północy Algierii warzywa zmieniają się zgodnie z sezonami- latem cukinia lub bakłażany a wiosną groszek lub fasola. Niektórzy lubią szorbę bez dodatków, inni z kaszką frik (ze zmiażdżonej pszenicy durum) a jeszcze inni z drobnym makaronem vermicelli. W wielu wersjach, pod koniec gotowania dodaje się suszoną lub świeżą miętę. Na wschodzie Algierii zupa ta bywa nazywana ,,djari'' i ma gładką konsystencję. Szorba może być także ,,biała'' przypominająca z wyglądu nasz polski rosół. Podobnie jak jej ,,czerwona''wersja  występuje w kilku wersjach w zależności od regionu. W Algierze lubi się dodawać do niej cynamon, zaś na wschodzie kraju przyprawa ta rzadko występuje w sło