Przejdź do głównej zawartości

Kalb el louz/chamiya (przepis I)



Chamiya znana również pod nazwą kalb el louz to bardzo słodkie i lepkie ciasto z Algierii. Do kupienia w każdej cukierni. Chamiya powstaje z semoliny jak wiele innych algierskich słodkości. Już upieczona zostaje polana syropem. Algierskie wypieki są najczęściej bardzo słodkie dlatego osobiście preferuje zmniejszenie ilości cukru. Możecie go użyć tyle ile w przepisie który przywiozłam prosto z Oranu lub o połowę mniej.


SKŁADNIKI:

  • 500 g grubej semoliny (można w zastępstwie użyć kaszy manny. O tym czym jest semolina i kiedy możną ją zastąpić manną pisałam tutaj)
  • 125 g masła i dodatkowe pół łyżki do wysmarowania foremki
  • 200 g cukru
  • 2 łyżki mazhar czyli wody z kwiatu pomarańczy 
  • pół łyżeczki aromatu migdałowego
  • pół łyżeczki cynamonu (opcjonalnie)
  • garść całych migdałów do ozdobienia wierzchu ciasta lub garść rozdrobnionych płatków do dodania do środka ciasta
syrop:

  • 1,5 szklanki wody
  • 230 g cukru
  • 3 łyżki wody z kwiatu pomarańczy

WYKONANIE:

Do garnuszka wlać wodę i wodę z kwiatu pomarańczy oraz wsypać cukier. Wymieszać i gotować na małym ogniu ok. 15 minut. Następnie pozostawić do wystudzenia.

W misce umieścić wszystkie składniki i wyrobić rękoma ciasto.

Foremkę (o dowolnym kształcie) wysmarować masłem. Ciasto przełożyć do foremki i wygładzić wierzch. Ostrym nożem pokroić ciasto na kwadraty lub prostokąty.

W każdy kawałek położyć całego migdała delikatnie dociskając do ciasta.

Piec w 200 stopniach przez ok. godzinę.

Gdy ciasto osiągnie już piękny, złoty lub jasno brązowy kolor wyjąć z piekarnika (nie wyłączając go) i polać wierzch połową syropu. Następnie wstawić blaszkę z powrotem do piekarnika na kilka minut aby ciasto wchłonęło syrop.

Następnie wyjąć ciasto i polać je resztą syropu. Zostawić do ostygnięcia (cały syrop zostanie wsiąknięty przez ciasto po jakimś czasie).

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Kuchnia algierska w pigułce

Prawdziwa kuchnia algierska jest aromatyczna i obfituje w różne przyprawy i zioła które nadają niesamowity smak i aromat przygotowywanym potrawom. Algierska kuchnia dziedziczy kulinarne tradycje berberskie, francuskie, hiszpańskie i otomańskie. Bazuje na świeżych i nie przetworzonych produktach- baraninie, jagnięcinie, drobiu, wołowinie (na pustyni popularne jest mięso wielbłąda), rybach (np.sardynki, dorada, miecznik, tuńczyk) i owocach morza (np.krewetki, mule, kalmary). Na owocach np. świeżych figach, owocach opuncji figowej, daktylach. Daktyle właściwie je się zarówno świeże jak i suszone. Algierczycy lubią je przegryzać jako przekąskę a także przygotowywać z nich różne słodkości. Prawie każde danie zawiera dużą ilość warzyw, zwłaszcza bakłażanów, cukinii, pomidorów, ziemniaków, słodkiej papryki, selera, ciecierzycy. Popularne są oliwki- zarówno zielone jak i czarne. Jedzone w sałatkach i gotowane w różnych daniach. Skoro już mowa o oliwkach to koniecznie muszę wspomnie

Języki w Algierii- w jakim języku mówią Algierczycy

Jeśli wydaje Wam się, że w Algierii ludzie posługują się klasycznym arabskim to jesteście w błędzie. Algierczycy bowiem uczą się go dopiero w szkole i nie używają go na co dzień. Języki w Algierii to dość skomplikowany temat gdyż w tym kraju  trzy główne języki jakimi posługują się ludzie to dialekt algierski (dardża), język tamazigh i język francuski. Do tego dochodzą także inne dialekty języka berberskiego (tamazigh).  Oryginalnym językiem Algierii był język berberski ponieważ to nie Arabowie lecz Berberowie (zwani inaczej amazigh) są rdzenną ludnością tego kraju. Berberski miał w Algierii (i ma nadal) różne dialekty. Arabski przybył do kraju gdy Algierię najechali Arabowie. To oni wprowadzili do Algierii kulturę arabską i islam. Kiedy kraj najechali i skolonizowali Francuzi, próbowali pozbyć się rodzimej kultury, a jednym ze sposobów, było narzucenie ludziom języka francuskiego. Po odzyskaniu niepodległości język arabski został ogłoszony językiem urzędowym. Zaś w 2016 roku

Szorba- algierska zupa

Szorba- pyszna zupa z Algierii. Aromatyczna i przepyszna. Pachnąca obłędnie przyprawami. Niezwykle popularna zupa w tym kraju, na równi z harirą.  Występuje w kilku wersjach w zależności od regionu. Zazwyczaj gotowana na baraninie, chociaż wiele osób preferuje cielęcinę lub kurczaka. Na północy Algierii warzywa zmieniają się zgodnie z sezonami- latem cukinia lub bakłażany a wiosną groszek lub fasola. Niektórzy lubią szorbę bez dodatków, inni z kaszką frik (ze zmiażdżonej pszenicy durum) a jeszcze inni z drobnym makaronem vermicelli. W wielu wersjach, pod koniec gotowania dodaje się suszoną lub świeżą miętę. Na wschodzie Algierii zupa ta bywa nazywana ,,djari'' i ma gładką konsystencję. Szorba może być także ,,biała'' przypominająca z wyglądu nasz polski rosół. Podobnie jak jej ,,czerwona''wersja  występuje w kilku wersjach w zależności od regionu. W Algierze lubi się dodawać do niej cynamon, zaś na wschodzie kraju przyprawa ta rzadko występuje w sło