Algieria- Moja Szczypta Orientu

  Moim ulubionym algierskim winem jest różowe Fleur d'Aboukir Rosé. Drugie całkiem niezłe to czerwone Coteaux De Mascara. Jeśli więc będziecie mieli okazję degustować algierskie wina to w szczególności polecam Wam te dwa. Uprawa winorośli pojawiła się w Algierii już w starożytności, wraz z kolonizacją fenicką, a następnie rzymską, która znalazła ziemie i klimat sprzyjający tej działalności. Potem uprawę przejęli francuscy kolonizatorzy. Dziś Algieria jest drugim co do wielkości krajem winiarskim w Afryce. Algieria to kraj, który w okresie powojennym był czwartym co do wielkości producentem wina na świecie. Produkował rocznie 14 mln hl wina (po Francji, Włoszech i Hiszpanii). Obecnie w Algierii działają dwaj główni producenci wina: prywatny Société des Grands Crus de l'Ouest i państwowy Sotravit. Państwowa spółka Sotravit jest dominującym graczem w tej branży z 65% udziałem w rynku lokalnym w porównaniu do 35% udziałów sektora prywatnego. W kraju działa ponad 70 winnic. Ponieważ

  Jeśli wydaje Wam się, że w Algierii ludzie porozumiewają się klasycznym arabskim to jesteście w błędzie. Algierczycy bowiem uczą się go dopiero w szkole i nie używają go na co dzień. Wedle źródeł ok. 72% społeczeństwa posługuje się dialektem algierskim (dardża). Klasyczny arabski jest zarezerwowany do użytku oficjalnego. Z klasycznym językiem arabskim można się zerknąć w literaturze, niektórych gazetach, niektórych programach tv i w oficjalnych dokumentach. Nie spotkamy go raczej na algierskiej ulicy ani w algierskim domu. Jeśli użyjemy go w rozmowie z Algierczykiem zostaniemy zrozumiani, ale zdecydowanie będziemy mieć problem z uchwyceniem sensu odpowiedzi.  Dardża to głównie język mówiony, chociaż również pisany np.w sms-ach czy social mediach. Stanowi on mieszankę arabskiego, kabylskiego i francuskiego, a w niektórych regionach hiszpańskiego lub włoskiego. To właśnie w dardży rozmawia większość Algierczyków i w dardży kręcone są popularne seriale TV. Jest to język obecny w algiers

  Chociaż Algieria jest krajem muzułmańskim to wydaje się, że ma problem z burkini. Są bowiem takie hotele i takie aquaparki w Algierii, które zabraniają kobietom noszenia tego stroju kąpielowego na swoim terenie. Co to jest burkini? Burkini to strój kąpielowy, używany przez wiele muzułmanek (nie przez wszystkie i nie tylko przez muzułmanki). Są to długie spodnie i tunika z ,,kapturem" okrywająca całe ciało oprócz dłoni, stóp i twarzy. Gdy wpiszecie hasło w wyszukiwarkę internetową zobaczycie przeróżne modele burkini. Regulaminy zakazujące burkini w algierskich hotelach i parkach wodnych  Od lat w jednym z hoteli w mieście Tlemcen wisi tabliczka z informacją, że na basenie hotelowym nie można kąpać się w burkini. Okazuje się, że to nie jedyny hotel w Algierii z takim zakazem. Dodatkowo wgłębiając się w temat znalazłam informacje o tym, że są też prywatne plaże na których obowiązuje taki sam zakaz. Ktoś powie, że skoro prywatne to właściciel ma prawo. Ja tak nie uważam. Obojętne cz

  Ankieta przeprowadzona wśród algierskich farmaceutów wykazała, że od kwietnia 2020 r. czyli sytuacji związanej z ówczesną pandemią wzrosła sprzedaż prezerwatyw oraz Viagry. Pod algierskim artykułem na ten temat zaroiło się od komentarzy w których celnym spostrzeżeniem był fakt, że te dwa produkty i tak doskonale sprzedają się na ,,co dzień". Faktycznie, takie dane również można znaleźć jeśli pogrzebie się głębiej w algierskich internetach 😉 Leki na potencje Viagra i jej zamienniki są dostępne praktycznie bez recepty i cieszą się wysoką sprzedażą wśród mężczyzn w różnym wieku. Ciekawostką jest jednak jej popularność wśród bardzo młodych Algierczyków, którzy łykają ją przed stosunkiem aby jak mówią ,,móc więcej razy". Zupełnie nie myślą o Viagrze jak o leku, wielu mężczyzn bierze ją przed stosunkiem jak cukierki. Konsumpcja viagry w Algierii wzrosła z 300 000 pudełek w 2005 roku do 800 000 pudełek w 2006 roku a następnie do 1,2 miliona pudełek w 2007 roku. Można się tylko do

  Dihya/Al-Kahina jest dla Algierek (szczególnie Amazigh-Berberek) symbolem sprzeciwu wobec obcej okupacji, a także symbolem sprzeciwu wobec męskiej hegemonii. Algierki wzorowały się na niej w czasie powstania kabylskiego w 1851 i 1857 r. a potem w czasie francuskiej kolonizacji i algierskiej wojny o niepodległość. W dzisiejszych czasach jej wizerunek jest wykorzystywany przez berberyjskich aktywistów, by pokazać, że są silni i nie zostaną podbici ani osłabieni przez inne społeczności. Jej twarz widnieje na kilku muralach i rzeźbach w Kabylii. Jeden z jej posągów w mieście Baghai został potępiony przez prezydenta obrony języka arabskiego, który stwierdził że reprezentuje ona opór wobec islamu i dlatego powinna zostać potępiona. Na szczęście posąg stoi wciąż na miejscu. Kim była słynna Dihya? Dihya była berberyjską królową i najwybitniejszą przywódczynią wojskową i religijną żyjącą w VII n.e. Stawiała opór arabskiemu podbojowi Maghrebu. Do jej znaczących osiągnięć należało zwycięstwo na

  Czy są tu panie, które jeśli mają możliwość wyboru kierowczyni w aplikacji usług transportu (np. Bolt lub Uber) wybierają właśnie kobietę aby czuć się bezpieczniej, szczególnie gdy wracają późnym wieczorem lub nocą? Ja owszem 🙋‍♀️ Dziś opowiem Wam jaki świetny start-up jest w Algierii (niestety póki co tylko w jednym mieście). W kwietniu 2021 r. w mieście Blida (45 km od Algieru) powstała firma taxi dla kobiet o nazwie MOOVE Services. Pasażerkami i kierowczyniami są wyłącznie kobiety. ,,Bezpiecznie oraz gdzie chcesz i kiedy chcesz- np. do pracy, po zakupy, odbieranie dzieci ze szkoły"- zapewnia kierowniczka firmy. To pierwsza w kraju taxi oferująca takie usługi. Przy okazji wspomnę tylko, że w Algierii, przestrzeń we wszystkich środkach komunikacji jest wspólna, nie ma podziału na strefy dla kobiet i mężczyzn. Ważna kwestia o której większość z Was nie wie- większość algierskich taxi działa trochę jak bus- kilka osób podróżuje jednocześnie. Gdy takie usługi pojawiły się na pols

  Pielgrzymka do Mekki w Arabii Saudyjskiej jest jednym z pięciu filarów islamu. Najważniejszym rodzajem pielgrzymki jest hadżdż. Jej odbycie jest obowiązkiem każdego muzułmanina chyba, że z powodów finansowych/zdrowotnych jest to niemożliwe. Ma charakter zbiorowy i odbywa się tylko w czasie miesiąca pielgrzymki, który przypada na okres przed, w trakcie i po świętach Eid al Adha. Umra to pielgrzymka indywidualna i można udać się na nią w dowolnym momencie. Wedle Koranu nie jest obowiązkowa, a jedynie zalecana. Wielu Algierczyków udaje się do Mekki pomimo bardzo wysokich kosztów wyjazdu i pobytu (koszt jak ultra luksusowe wakacje za granicą dla 4 osób). Ludzie odkładają na taki wyjazd latami. Inni w ramach prezentu składają się i sponorują wyjazd rodzicom/dziadkom. Niektórzy biorą na taki wyjazd kredyt. Organizowanie pielgrzymki do Mekki to bardzo intratny biznes, ktoś kto zajmuje się tym zawodowo jest w stanie zarabiać na tym na prawdę bardzo dobrze. Wyjazd może trwać tydzień lub miesi

  Tuaregowie to grupa etniczna Amazigh (Berberów) zamieszkująca obszary Sahary, głównie w Algierii, Maroku, Libii, Mali, Nigrze i Burkina Faso. W Algierii jest ich ok. 152, 000 co stanowi 0.34% całej populacji Algierii. Każdy klan Tuaregów składa się z grup rodzinnych tworzących plemię, na którego czele stoi wódz. Sami nazywają siebie Kel tamasheq (mówiący w języku tamashek), Imashaghen (szlachetni, wolni), Kel taguelmoust (zasłonięci welonem). Od pokoleń są nomadami. Podróżują po pustyni, zajmują się hodowlą bydła i kóz, wytwarzaniem biżuterii i turystyką. Mężczyźni tradycyjnie noszą niebieskie stroje, które dawniej zabarwiały również ich ciała, dzięki czemu przylgnęła do nich nazwa „Błękitni ludzie”. Mężczyźni zasłaniają twarz fragmentem turbanu. Poza oczywistym wytłumaczeniem związanym z ochroną przed piaskiem, w społeczności Tuaregów występują przesądy. Pierwszy to ten, że zakrycie twarzy ma chronić przed „złymi siłami”. Drugi, że zakrywanie twarzy przez mężczyzn to ukrycie uczuć i

Mozabici to grupa etniczna Amazigh (Berberów), mieszkająca głównie w północnosaharyjskim regionie Mzab w Algierii. Według danych jest ich między 150 000 a 300 000 osób. Mozabici żyją głównie w pięciu oazach: Ghardaïa, Beni Isguen, El Atteuf, Melika i Bounoura, a także w dwóch odizolowanych dalej na północ: Berriane i El Guerrara. Historia Mozabitów W 767 r. perski przywódca Ibadi- założył królestwo Rustamid, co doprowadziło do przyjęcia ibadyckiej odmiany islamu przez większość populacji tej grupy. W 911 r. zostali wygnani na Saharę a w 1012 r. założyli niezależne państwo w M'zab. W 1012 r. dalsze prześladowania zmusiły ich do ucieczki do ich obecnego miejsca. Jacy są Mozabici? Posługują się językiem o nazwie tumzabt, jednak większość z nich zna także dialekt algierski. Mozabici wyznają islam w bardzo konserwatywnej odmianie ibadyckiej. Większość kobiet ubiera się w haik-białą tkaninę zakrywającą całe ciało i raczej większość z nich nigdy nie opuszcza wspólnoty. Mężczyźni natomiast

  5 lipca to Święto Niepodległości w Algierii. 8 letnia walka o wyzwolenie spod 132-letniej kolonizacji francuskiej została ostatecznie wygrana w 1962 r., stając się wzorem oporu dla ruchów antykolonialnych na całym świecie. W marcu 1962 r. generał Charles De Gaulle popisał tzw. porozumienie z Evian, które definitywnie kończyły wojnę i otwierały drogę do niepodległości Algierii. Oficjalne odzyskanie niepodległości nastąpiło niedługo później w wyniku referendum z 1 lipca 1962 r. o którym ostatnio Wam pisałam. 5 lipca 1962 r. ogłoszono oficjalnie, że Algieria jest wolnym i niepodległym krajem. W czasie 8 letniej wojny zginęło łącznie prawie milion osób. Algierię opuścił prawie milion Europejczyków i prawie milion harkis, rdzennych Algierczyków, którzy służyli w administracji, wojsku i oddziałach francuskich. Wojna była we Francji tematem tabu przez kolejne 35 lat. Do 1999 r. nie określano tych wydarzeń terminem wojna (w 1999 r. parlament Francji zalegalizował ten termin). Żaden z żołnier

  Dziś kilka słów o fladze i symbolu Amazigh (Berberów). Flaga używana jest jako powszechny symbol pokrewnych grup etnicznych w Afryce Północnej. Została stworzona by symbolizować ich kulturę, a z czasem zaczęto jej używać również w kontekstach politycznych. Zaprojektował ją w 1970 r. Mohand Arav Bessaoud, algierski działacz i założyciel Berber Academy. Była używana podczas demonstracji w latach 80-tych oraz w 1997 r. podczas Światowego Kongresu Amazigh w Tafira w Las Palmas na Wyspach Kanaryjskich. Przykrym faktem jest to, że podczas ruchu Hirak w 2019 r. rząd zakazał używania flagi Amazigh w czasie protestów. Flaga składa się z poziomych pasów w kolorze niebieskim, zielonym i żółtym oraz litery ⵣ (yaz) pisanej w alfabecie tifinagh. Każdy kolor symbolizuje terytorium zamieszkiwane przez Amazigh w Afryce Północnej. Niebieski reprezentuje morze, zielony góry a żółty pustynię. Litera ⵣ (yaz) wymawiana jest w alfabecie łacińskim jako ,,z". Oznacza ona wolnego człowieka. Czerwień lite

  Mawlid Ennabaoui/Annabawi a w Algierii zwane Mouloud to święto z okazji urodzin proroka Mahometa. W Algierii jest to święto państwowe i dzień wolny od pracy. Nie wszyscy Algierczycy obchodzą to święto, ale można uznać, że większość to robi. Co warte podkreślenia- jedni mniej inni bardziej tradycyjnie. Ludzie składają sobie życzenia. Rodziny spotykają się ze sobą, spożywa się tradycyjne jedzenie. Głównie kuskus, rechta, chakchouka (nie jajka z papryką lecz inne danie o podobnie brzmiącej nazwie) a także słodkości takie jak tamina czy makrout (przepisy znajdziecie w moich starszych postach). Organizowane są festiwale, parady. W domach kultury organizowane są koncerty. Śpiewane są pieśni, recytowana jest poezja na cześć Mahometa, opowiadane są historie z jego życia i czytany jest Koran. Wieczorem ludzie puszczają fajerwerki i petardy. Bogaci rozdają jedzenie biednym. Często dekoruje się meczety, w meczetach ludzie zostawiają datki pieniężne dla dzieci które uczą się na pamięć Koranu. W

We wrześniu 2024 roku minęło 27 lat od masakry w Bentalha w Algierii, wydarzenia te miały miejsce w czasie Czarnej Dekady- wojny domowej. We wsi Bentalha w nocy z 22 na 23 września 1997 r. znaczna liczba mieszkańców straciła życie w wyniku działań islamistycznych bojówek.  Według Amnesty International zginęło ponad 200 mieszkańców wsi. Różne źródła podają różną liczbę zgonów. Np. 400 (The Economist) czy 417 (zeznania mieszkańców). Napastnicy odcięli prąd we wsi i uzbrojeni w noże, maczety, topory i broń palną atakowali domy. Krzyki ofiar, mężczyzn, kobiet i dzieci, a także odgłosy wybuchających bomb było słychać w promieniu wielu kilometrów. Ocalali opisywali, jak kaci ścinali głowy, palili, rozcinali brzuchy. Pomimo krzyków nielicznych mieszkańców żołnierze stacjonujący w pobliżu pozostali bierni. Żołnierze wyjaśnili, że nie mogą interweniować bez rozkazu przełożonych oraz że ze względu na brak oświetlenia nie mogli ryzykować swoim życiem. Według świadków żołnierze ci, z bronią i ambu

Według Oliviera Le Cour Grandmaisona kolonizacja Algierii doprowadziła do eksterminacji 1/3 populacji (masakry, deportacje, głód, epidemie). Na skutek działań wojennych i represji (np.rekwirowanie bydła i żywności czy pozbawianie ziemi uprawnej) w czasie trwającego pół wieku podporządkowywania sobie kraju przez Francuzów zmarło nawet pół miliona jego mieszkańców. Pół miliona z trzech, które tam żyły w 1830 roku. „Co szósty Algierczyk stracił życie w wyniku francuskiego podboju. Taki holokaust z pewnością zostawia ślady" - stwierdził francuski historyk Pierre Montagnon. Francja chciała zasobów naturalnych Algierii- ropy naftowej, minerałów i ziemi by zachować swoją potęgę militarną i ekonomiczną, były one kluczowe dla produktywności rolnictwa Francji, a jej przemysł opierał się na algierskim węglu. Większość bogactwa Algierii w przemyśle,górnictwie, rolnictwie i handlu była kontrolowana przez kolonizatorów (głównie Francuzów). Europejczycy posiadali ok. 30% całkowitej ziemi uprawne

Przemoc wobec kobiet jest niepokojącym problemem w Algierii, podobnie jak w wielu krajach. Mimo wysiłków legislacyjnych i działań podnoszących świadomość wiele kobiet doświadcza molestowania ulicznego lub przemocy fizycznej i psychicznej. W Algierii działają dwie bezpłatne aplikacje mające zwiększyć poziom bezpieczeństwa kobiet. The Sorority to apka opracowana we Francji, która rozszerzyła swoją działalność między innymi na Algierię. Sorority to solidarność między kobietami, w celu zwalczania wszelkich form przemocy, z jakimi spotykają się kobiety, nastolatki i osoby z mniejszości płciowych. Jej motto „Nie jesteś sam” jest pierwszą rzeczą, którą widać po otwarciu apki. Aby się zarejestrować należy podać swoje dane i zdjęcie. Apka działa dzięki danym użytkowników, które pozwalają na ich geolokalizację w czasie rzeczywistym. Jeśli kobieta poczuje zagrożonie, może nacisnąć przycisk alarmu, który ma wystraszyć napastnika. Inna opcja to powiadomienie 50 pobliskich kobiet aktywnych w aplikac

Na początku października 2024 r. Uniwersytet w Algierze wywołał burze w mediach społecznościowych a wszystko za sprawą... nikabu. Według kilku świadków sytuacji, wykładowczyni nakazała studentce opuścić salę jeśli ta nie zdejmie nikabu (strój który zakrywa całe ciało łącznie z twarzą. Widoczne pozostają tylko oczy). Według świadków sugerowała, że studentka powinna „wyjechać do krajów Zatoki Perskiej, jeśli chce nadal nosić tego typu strój religijny". Komentarz ten, przez wielu uważany za niewłaściwy i krzywdzący, spotęgował oburzenie części studentów jak i części wypowiadających się internautów. Sprawa rozrosła się do tego stopnia, że Uniwersytet w Algierze został zmuszony do publicznej reakcji. W opublikowanym 14 października komunikacie prasowym kierownictwo uczelni potwierdziło, że dowiedziało się o zdarzeniu za pośrednictwem internetu i szybko wezwało studentkę i wykładowczynię, w celu wysłuchania ich wersji zdarzenia. Po wysłuchaniu każdej z kobiet kierownictwo zdecydowało si

Kuskus, jedna z najpopularniejszych i lubianych potraw na całym świecie, pochodzi z Algierii. W 2020 roku został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Znany jest szczególnie w krajach Maghrebu, takich jak Algieria, Maroko, Tunezja i Libia. Danie to często podawane jest na specjalne okazje, takie jak wesela i święta religijne. W Algierii zyskało status dania narodowego i wedle tradycji podaje się je co piątek na obiad. Skąd pochodzi kuskus? W starożytnej Numidii (obecna Algieria) narodziło się to berberyjskie (wcale nie arabskie) danie, którego nazwa różni się w zależności od regionu i kraju, a które znane jest jako kuskus. Kuskus migrował potem do Maroka, Libii, Mauretani, Sahary Zachodniej i Tunezji. Eksperci potwierdzają, że pochodzenie kuskusu datuje się na lata 202-148 p.n.e., kiedy to w grobowcach (za panowania Massinissy- króla Berberów-Amazigh) odnaleziono pozostałości ceramiki podobnej do naczyń używanych do przygotowania kuskusu. Badania nad jego poc

Algierski system opieki psychiatrycznej jest obciążony i sprawia wrażenie, że utknął w przeszłości. Brakuje mu dynamiki niezbędnej do zaspokojenia potrzeb społeczeństwa. W kraju, który „ma kłopoty ze statystykami”, trudno jest uzyskać precyzyjny obraz sytuacji zdrowia psychicznego. Jednak różne prognozy potwierdzają istnienie niepokojącej sytuacji. Praktycznie wcale nie ma kampani na temat zdrowia psychicznego. Niektóre algierskie media poruszają ten temat, ale to nadal za mało.  W 2020 r., według Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego, prawie pół miliona Algierczyków cierpiało na schizofrenię i tyle samo przypadków było dwubiegunowości. Algieria jest dotknięta pięcioma z najbardziej rozpowszechnionych rzeczy: schizofrenią, chorobą afektywną dwubiegunową, uzależnieniami (głównie alkohol i narkotyki), depresją i zaburzeniami obsesyjno- kompulsywnymi. Do tego dochodzi wiele przypadków nieleczonego stresu pourazowego. Ministerstwo Zdrowia stara się opracować ogólnokrajowy program promoc