5 lipca to Święto Niepodległości w Algierii. 8 letnia walka o wyzwolenie spod 132-letniej kolonizacji francuskiej została ostatecznie wygrana w 1962 r., stając się wzorem oporu dla ruchów antykolonialnych na całym świecie.
W marcu 1962 r. generał Charles De Gaulle popisał tzw. porozumienie z Evian, które definitywnie kończyły wojnę i otwierały drogę do niepodległości Algierii. Oficjalne odzyskanie niepodległości nastąpiło niedługo później w wyniku referendum z 1 lipca 1962 r. o którym ostatnio Wam pisałam. 5 lipca 1962 r. ogłoszono oficjalnie, że Algieria jest wolnym i niepodległym krajem.
W czasie 8 letniej wojny zginęło łącznie prawie milion osób. Algierię opuścił prawie milion Europejczyków i prawie milion harkis, rdzennych Algierczyków, którzy służyli w administracji, wojsku i oddziałach francuskich.
Wojna była we Francji tematem tabu przez kolejne 35 lat. Do 1999 r. nie określano tych wydarzeń terminem wojna (w 1999 r. parlament Francji zalegalizował ten termin). Żaden z żołnierzy francuskich, odpowiedzialnych za zbrodnie z tego okresu nie został za nie skazany.
W książce Maliki Rahal,, Algérie, 1962" są wspomnienia Algierczyków, którzy świętowali pierwsze dni niepodległości, podczas których, jak mówią, „nawet kobiety nie wracały do domu na noc" i podczas których imprezowicze czasami wskakiwali na ciężarówkę - zatraceni w śpiewie i skandowaniu i zanim się zorientowali, znajdowali się w miastach daleko od domu. Historyk Ouarda Siari-Tengour twierdzi, że imprezy odbywały się niemal bez przerwy od zawieszenia broni 19 marca do lata 1962 r.
Radość przeplatała się też z żałobą. Podczas uroczystości zbiorowa żałoba wyrażana była przez maszerujące tłumy. Ludzie szli z palcami wskazującymi skierowanymi ku niebu, w geście, który dla muzułmanów wyraża wiarę w jedność boga. Podczas gdy wszyscy pamiętają niektóre z bardziej radosnych haseł tamtych czasów (Tahiya al-Jazair! czyli Niech żyje Algieria!), śpiewano również: „Niech bóg zmiłuje się nad męczennikami", wyrażając w ten sposób masową zbiorową żałobę po tych, którzy zginęli podczas wojny.
Jak świętują Dzień Niepodległości Algierczycy?
Na wesoło! Czuć atmosferę radości i wspólnoty. Większość ludzi przygotowuje tego dnia tradycyjne dania na obiad, np. kuskus lub berkoukes albo inne, w zależności od regionu. W TV puszczane są filmy i dokumenty o wojnie i powstaniu.
W ciągu dnia organizowane są marsze i parady w których bierze udział bardzo dużo ludzi ubranych we flagę lub niosących ją ze sobą. Wielu Algierczyków z różnych regionów kraju i grup etnicznych ubiera z tej okazji w tradycyjne stroje. Na przykład część kobiet zakłada haik. Śpiewane są pieśni patriotyczne i hymn narodowy. Marszom towarzyszą fanfary i muzyka. W Algierze na Stadionie Olimpijskim odbywa się pokaz dźwiękowy i świetlny. U stóp pomnika Chwały i Męczeństwa, który znajduje się w stolicy kraju odbywa się koncert muzyki raï (rodzaj muzyki powstałej w Oranie, wywodzącej się z tradycyjnej muzyki ludowej. Historia muzyki raï sięga lat 30. XX wieku). Wieczorem przy pomniku obywa się pokaz sztucznych ogni a sam pomnik jak i Poczta Główna oświetlone są kolorami algierskiej flagi. Pokazy sztucznych ogni i fajerwerków odbywają się w większości miast.
W tym dniu odbywają się także różne kulturalne wydarzenia. Na przykład koncerty, wystawy fotografii i lokalnego rzemiosła.
Komentarze
Prześlij komentarz