Przejdź do głównej zawartości

makrout- ciasteczka z nadzieniem daktylowo-migdałowym


Popularny w Algierii, Tunezji, Maroku, Libii makrout to ciasteczka robione z semoliny i mąki z nadzieniem daktylowo-migdałowym. Bardzo proste w wykonaniu i pyszne :)

Ciasto:

  • 200 g semoliny (w zastępstwie najdrobniejsza kasza manna)
  • 200 g mąki pszennej
  • 15 g masła klarowanego
  • 100 ml oleju
  • ok. 100 ml ciepłej wody
  • 1 łyżka wody z kwiatu pomarańczy
  • 1 płaska łyżeczka cynamonu
  • szczypta soli
Nadzienie:
  • 60 g daktyli
  • 15 g zmielonych migdałów
  • 1 łyżeczka wody z kwiatu pomarańczy
  • szczypta cynamonu
Syrop:
  • 150 g cukru
  • 2 łyżki miodu
  • 150 ml wody
  • 2 łyżki wody z kwiatu pomarańczy
Dodatkowo:
  • olej

Daktyle umyć i gotować na parze przez ok. 15 min. Następnie wyjąć i wyrzucić pestki a daktyle zmiksować razem z cynamonem, zmielonymi migdałami oraz wodą z kwiatu pomarańczy do połączenia się wszystkich składników. Odstawić do lodówki.

Do garnka wsypać cukier, dodać wodę, miód i wodę z kwiatu pomarańczy. Gotować aż wszystko się rozpuści i nieco zgęstnieje.

Masło klarowane rozpuścić. Do miski wsypać kaszę, wlać ostudzone masło i olej. Dodać mąkę, cynamon, sól. Wymieszać. Dodać obie wody i zagnieść elastyczne ciasto.



Ciasto podzielić na dwie części. Nadzienie daktylowe podzielić na dwie części.
Jedną część ciasta zrolować. W cieście zrobić rowek i włożyć do niego nadzienie. Delikatnie spłaszczyć i ponownie zrolować. Kroić nożem ciasteczka o długości 3-4 cm. Czynność powtórzyć z drugą częścią ciasta i nadzienia.

Rozgrzać olej i smażyć ciasteczka aż będą złote. Odłożyć na ręcznik papierowy. Gdy wszystkie już będą gotowe, podgrzać syrop i maczać w nim każde ciasteczko przez kilka sekund. Gotowe układać na talerzyku.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Kuchnia algierska w pigułce

Prawdziwa kuchnia algierska jest aromatyczna i obfituje w różne przyprawy i zioła które nadają niesamowity smak i aromat przygotowywanym potrawom. Algierska kuchnia dziedziczy kulinarne tradycje berberskie, francuskie, hiszpańskie i otomańskie. Bazuje na świeżych i nie przetworzonych produktach- baraninie, jagnięcinie, drobiu, wołowinie (na pustyni popularne jest mięso wielbłąda), rybach (np.sardynki, dorada, miecznik, tuńczyk) i owocach morza (np.krewetki, mule, kalmary). Na owocach np. świeżych figach, owocach opuncji figowej, daktylach. Daktyle właściwie je się zarówno świeże jak i suszone. Algierczycy lubią je przegryzać jako przekąskę a także przygotowywać z nich różne słodkości. Prawie każde danie zawiera dużą ilość warzyw, zwłaszcza bakłażanów, cukinii, pomidorów, ziemniaków, słodkiej papryki, selera, ciecierzycy. Popularne są oliwki- zarówno zielone jak i czarne. Jedzone w sałatkach i gotowane w różnych daniach. Skoro już mowa o oliwkach to koniecznie muszę wspomnie

Języki w Algierii- w jakim języku mówią Algierczycy

Jeśli wydaje Wam się, że w Algierii ludzie posługują się klasycznym arabskim to jesteście w błędzie. Algierczycy bowiem uczą się go dopiero w szkole i nie używają go na co dzień. Języki w Algierii to dość skomplikowany temat gdyż w tym kraju  trzy główne języki jakimi posługują się ludzie to dialekt algierski (dardża), język tamazigh i język francuski. Do tego dochodzą także inne dialekty języka berberskiego (tamazigh).  Oryginalnym językiem Algierii był język berberski ponieważ to nie Arabowie lecz Berberowie (zwani inaczej amazigh) są rdzenną ludnością tego kraju. Berberski miał w Algierii (i ma nadal) różne dialekty. Arabski przybył do kraju gdy Algierię najechali Arabowie. To oni wprowadzili do Algierii kulturę arabską i islam. Kiedy kraj najechali i skolonizowali Francuzi, próbowali pozbyć się rodzimej kultury, a jednym ze sposobów, było narzucenie ludziom języka francuskiego. Po odzyskaniu niepodległości język arabski został ogłoszony językiem urzędowym. Zaś w 2016 roku

Szorba- algierska zupa

Szorba- pyszna zupa z Algierii. Aromatyczna i przepyszna. Pachnąca obłędnie przyprawami. Niezwykle popularna zupa w tym kraju, na równi z harirą.  Występuje w kilku wersjach w zależności od regionu. Zazwyczaj gotowana na baraninie, chociaż wiele osób preferuje cielęcinę lub kurczaka. Na północy Algierii warzywa zmieniają się zgodnie z sezonami- latem cukinia lub bakłażany a wiosną groszek lub fasola. Niektórzy lubią szorbę bez dodatków, inni z kaszką frik (ze zmiażdżonej pszenicy durum) a jeszcze inni z drobnym makaronem vermicelli. W wielu wersjach, pod koniec gotowania dodaje się suszoną lub świeżą miętę. Na wschodzie Algierii zupa ta bywa nazywana ,,djari'' i ma gładką konsystencję. Szorba może być także ,,biała'' przypominająca z wyglądu nasz polski rosół. Podobnie jak jej ,,czerwona''wersja  występuje w kilku wersjach w zależności od regionu. W Algierze lubi się dodawać do niej cynamon, zaś na wschodzie kraju przyprawa ta rzadko występuje w sło